Crematie
Steeds vaker kiest men voor een crematie in plaats van een begrafenis. Cremeren is afgeleid uit het Latijnse woord cremare en betekent verbranden. Bij een crematie wordt het lichaam van een overledene op een zeer hoge temperatuur in een crematieoven verbrand, of beter gezegd verast.
Nu bestaan ongeveer zestig procent van de uitvaarten uit crematies. Waarom steeds meer mensen kiezen voor een crematie is om diverse redenen. Deels heeft dat te maken met een afnemende weerstand vanuit kerken die sinds de jaren zestig de keuze voor cremeren of begraven meer en meer overlaten aan de gelovige zelf. Praktische overwegingen zijn dat de urn thuis een plekje mag krijgen of dat de as over meerdere urnen verdeeld kan worden over de nabestaanden. Een andere overweging is dat een begrafenis in veel regio’s duurder is dan een crematie vanwege de huur van grafrechten en dat de nabestaanden eventuele verlenging daarvan zelf dienen te bekostigen. Daarnaast is een grafsteen of herinneringsteken kostbaar.

Tijdstip van crematie
Een crematie mag net als een begrafenis niet eerder plaatsvinden dan 36 uur na overlijden en uiterlijk op de zesde werkdag na de dag van overlijden. Uitstel wordt soms aangevraagd, bijvoorbeeld wanneer naaste familie uit het buitenland moet komen. Deze toestemming verleent de burgemeester.

Crematorium
Een crematie vindt plaats in een crematorium. Het ergens anders verbranden van een lichaam, zoals in de open lucht, is wettelijk verboden. Een ceremonie voorafgaand aan de crematie in de open lucht is natuurlijk wel toegestaan. Na controle van het gemeentelijk verlof tot verbranding en het document met het registratienummer komt er een vuurvast steentje op de kist of de lijkwade met een identificatiecode. Dit identiteitssteentje wordt bij de as bewaard en alleen verwijderd als de as daarna verstrooid wordt.
Het verbranden, of verassen, van het lichaam duurt ongeveer vijf kwartier en vindt plaats in een speciaal daarvoor bestemde crematieoven. De meeste ovens zijn computergestuurd zodat dit proces automatisch verloopt. Bij de crematie van een volwassene met kist blijft er ongeveer drie kilo as over. Na de crematie worden metaal-goud resten uit de as verwijderd. De opbrengst hiervan gaat naar een goed doel.

Voorschriften crematie
Een pacemaker moet vanwege ontploffingsgevaar voor de crematie verwijderd worden. Dit kan een medewerker van de uitvaartonderneming doen. Voor het overige aan implantaten en protheses of kleding en sieraden heeft de wet geen eisen gesteld. Het kan wel zo zijn dat het crematorium van uw keuze andere eisen stelt. Vanuit milieuoogpunt geniet het gebruik van natuurlijke materialen bij de aankleding van de overledene en voor de kist de voorkeur.

Asbestemming
Na de crematie wordt de as minimaal een maand bewaard in het crematorium. In deze wettelijk verplichte bedenktijd kunnen nabestaanden bepalen welke bestemming zij de as willen geven. Deze periode kan verlengd worden of de as kan in een asbus meegegeven worden wanneer nabestaanden nog geen definitieve keuze hebben kunnen maken tussen verstrooien of bewaren.

As bewaren
Zowel voor verstrooien of voor bewaren zijn er vele mogelijkheden. Verstrooien kan op een strooiveld op de begraafplaats, in eigen tuin, op zee vanaf een schip of vanuit een vliegtuig, of in een daarvoor ingericht natuurgebied. As bewaren kan thuis in een sierurn of verwerkt worden tot sieraad. Men kan de as ook bijzetten in een urnenmuur of begraven op het kerkhof. Nabestaanden kunnen de as ook onder elkaar verdelen.

Sierurn
Sierurnen om de as van de overledene in te bewaren bestaan in allerlei vormen, maten en kleuren. Men kan kiezen voor keramiek, hout, kunststof of metaal, maar er zijn bijvoorbeeld ook ecologische urnen die biologisch afbreekbaar zijn en dus geschikt voor begraven of verstrooien op zee.
Veel crematoria hebben een columbarium. Dit is een wand met nissen waarin u de urn kunt plaatsen, eventueel vergezeld van persoonlijke spullen en een foto.

Assieraad
Ook over asbestemmingen kunnen wij u informeren. Er zijn vele mogelijkheden zoals een urn voor in huis, het uitstrooien op een dierbare plek, een sieraad, welke wij tot op zekere hoogte samen met u kunnen maken, en het is zelfs mogelijk om een tatoeage te laten zetten met inkt waarin as is vermengd.
Een andere bijzondere mogelijkheid is om de as te mengen met het wortelbed van een boom of heester, zodat er een levende herinnering aan een dierbare overledene ontstaat "een teken van leven na de dood". Deze boom of heester kunt u planten waar u wil.

Verstrooien
De meeste crematoria en begraafplaatsen hebben een eigen strooiveld waar de as verstrooid kan worden. Van dit verstrooien kan een afscheidsceremonie worden gemaakt. Verstrooien mag in principe overal, zolang u maar toestemming hebt van de eigenaar van de grond.
In de eigen achtertuin is dus onder voorwaarden toegestaan. Bij de gemeente kan men vragen of verstrooien op een bepaalde locatie mogelijk is. De Stichting Natuurlijk Herdenken is opgericht door Staatsbosbeheer en wijst locaties in natuurgebieden waar men kan verstrooien.
Verstrooien op zee is altijd toegestaan. Diverse rederijen bieden de mogelijkheid om hier een waardige ceremonie van te maken. Wanneer nabestaanden dit wensen, kan de as eveneens verstrooid worden zonder aanwezigheid.